Mistrzowie
W zakładce tej znajdą Państwo garść refleksji związanych z osobami, które pozwalam sobie określać mianem swych Mistrzów. Ich myśl i praca są dla mnie źródłem niewyczerpanej inspiracji i wytyczają kierunki mojej pracy zawodowej.
Autorytet. Wspaniały lekarz. Wyjątkowy, wybitny, wymagający, kształtujący wrażliwość, inspirujący.
Jego podejście do pacjentów, poczucie humoru, rozumienie chorych, cierpliwość słuchania, są dla mnie niedoścignionym wzorem. Choć znam Pana Profesora tylko z Jego książek (do dziś są wznawiane!), to z całą pewnością mogę powiedzieć, że to właśnie dzięki Niemu zdecydowałam, by zostać psychologiem. Jest to Człowiek powodujący we mnie nieskończenie wiele wzruszeń, wzbudzający nadzieję, mobilizujący do pracy i dający wewnętrzną siłę.
„Był niedoścignionym artystą w poznawaniu i malowaniu ludzkiej psychiki, a równocześnie kosmonautą w tajemniczych podróżach w duszę drugiego człowieka. […] Człowiek nigdy Mu się nie nudził.”
Źródło: www.bazhum.muzhp.pl: o profesorze - Zdzisław Jan Ryn
Cytaty:
„Dla człowieka nie tylko świat otaczający jest zagadką; jest on nią sam dla siebie. I z obu tajemnic bardziej dręczącą wydaje się ta druga.”
„Smak życia to właśnie umiejętność przeżywania.”
„Człowiek, który ma odwagę wziąć odpowiedzialność za samego siebie, na ogół szybciej się starzeje niż ten, który tę odpowiedzialność przerzuca na otoczenie”
Błyskotliwy umysł. Łagodność i mądrość. Od wielu już lat jestem pod wielkim wrażeniem i pozostaję pod Jego urokiem.
„Pierwszym krokiem w każdej zmianie jest przyjęcie odpowiedzialności za swoje życie. Jak bowiem możemy je zmieniać, jeśli w ogóle nie czujemy się za nie odpowiedzialni?”
„Każda decyzja wymaga jakiejś formy wyrzeczenia się; każdemu tak odpowiada jakieś nie , każda decyzja eliminuje i niszczy inne możliwości.”
„O wiele lepiej zapomnieć, o czym się mówiło podczas sesji i potem się zmienić, niż dokładnie pamiętać każde słowo, ale się nie zmieniać.”
„Dobra, pełna zaufania relacja z terapeutą jest warunkiem powodzenia każdej terapii.”
Losy życia młodego V. Frankla to historia łamiąca serce. Jego książka „Człowiek w poszukiwaniu sensu” (która została przetłumaczona na prawie każdy język świata) uznana została za arcydzieło świadectwa własnych przeżyć. Opowiadając w niej o okrucieństwie wojny i obozów koncentracyjnych, przede wszystkim opowiadał o człowieku. Stwierdził: „chciałem po prostu przekazać czytelnikowi, poprzez konkretny przykład, że życie ma sens i potencjał w każdych warunkach, nawet w tych najbardziej nieszczęśliwych”. Bohater.
„My, którzy żyliśmy w obozach koncentracyjnych, pamiętamy ludzi, którzy chodzili po barakach, pocieszając innych, oddając ostatni kawałek chleba. Być może było ich niewielu, ale są oni wystarczającym dowodem na to, że człowiekowi można zabrać wszystko za wyjątkiem jednej rzeczy: ostatniej z ludzkich wolności - wyboru swojej postawy w każdych okolicznościach, wyboru swojej drogi.”
„Kiedy nie jesteśmy już w stanie zmienić sytuacji, w jakiej się znajdujemy – jesteśmy zmuszeni do zmiany samych siebie.”
Niech zakładkę tę niejako ‘zamykają’ niezwykle trafne i poruszające słowa dwóch jeszcze postaci, szeroko znanych i cenionych w świecie psychologii:
„Nawet bowiem jeżeli uda nam się zmienić czyjeś zachowanie, stosując kary i wpędzając w poczucie winy, psychiczna blizna, która pozostanie po tym wydarzeniu, nie zagoi się ani szybko, ani łatwo.”
„Słyszałam kiedyś, jak słynny rzeźbiarz powiedział, że czeka na to, aby ujrzeć, co kryje w sobie kamień, nie chce mu bowiem narzucać swoich pomysłów. Prowadzenie przez życie dorastających młodych ludzi jest czymś bardzo podobnym.”
„Rola terapeuty jest analogiczna do roli matki zapewniającej dziecku bezpieczną bazę, z której może ono eksplorować świat.”